Είμαστε πολίτες, ακούμε, ζούμε τη κατάσταση, η οποία είναι δραματική.
Αναμφισβήτητα, όλοι αγωνιούμε, όχι για το αύριο, αλλά για το σήμερα.
Ξυπνάμε το πρωί και αναρωτιόμαστε αν θα συνεχίσουμε να έχουμε δουλειά, αν αύριο θα έχουμε να πληρώσουμε το δάνειο μας την ασφάλειά μας, αν θα τα καταφέρουμε.
Αγωνιούμε τι θα αφήσουμε στα παιδιά μας και κάπου εκεί, ανάμεσα στην αγωνία και στις σκέψεις, κάνουμε το σταυρό μας, γιατί εμείς είμαστε σε πολύ καλύτερη κατάσταση από άλλους.
Ακούμε για απολύσεις, για στάσης πληρωμών, ακάλυπτες επιταγές.