Το Πάσχα στην Ελλάδα

Από τότε που θυμάμαι τη ζωή μου, μου έρχονται όμορφες αναμνήσεις από το Πάσχα με τη οικογένεια μου… Μεγάλωσα μέσα σε μια οικογένεια, μάλλον, «φιλελεύθερη», ιδεολογικά, Χριστιανοί ορθόδοξοι, αλλά χωρίς να πιέζουν εμένα και αδέρφια μου σε ότι αφορά τη Θρησκεία. Μας παρείχαν όλες τις πληροφορίες, αλλά και όλη την ελευθερία να αναζητήσουμε και να έχουμε ιδία άποψη.
Το Πάσχα, όμως, ήταν πάντα κάτι το ιδιαίτερο, για την οικογένεια μου, τους φίλους, για εμένα προσωπικά, αλλά και γενικότερα για όλη τη Πατρίδα…
Μετά από χρόνια, όταν, για λόγους εργασίας, έζησα στο εξωτερικό… τότε, οι ημέρες του Πάσχα ήταν δύσκολες… συναισθηματικά ! Δεν ήταν η μοναξιά… ήταν η Πατρίδα… ήταν αυτό το κάτι άλλο που έμαθα να ζω, σε αυτή ην όμορφή λαμπερή γη, και που κανέναν άλλο μέρος, στη γη, δεν μπορούσε να μου το αναπληρώσει…
Ήταν η Θεία κατάνυξη, ήταν αυτό το «Χρόνια Πολλά», ήταν το Χριστός Ανέστη… ήταν όλα αυτά που μου έλειπαν, που τα κρατούσα μέσα μου και δεν μπορούσα να δεχτώ ότι τα είχα χάσει, έστω και προσωρινά.

Το Πάσχα, αποτελεί μια ξεχωριστεί στιγμή στη ζωή του Έλληνα, είναι η παράδοση, είναι η συνέχεια επί αιώνων κατάνυξης, είναι ο συμβολισμός που στη πραγματικότητα είναι η Ιστορία του Ελληνισμού… είναι η πορεία προς το Θάνατο και η τελική Ανάσταση του Γένους… Γιατί αυτό είμαστε, αυτό υπομένουμε και στο τέλος έρχεται η Ανάσταση !
Δεν είναι τυχαίο, που ο Ελληνισμός, έχει δεθεί, τόσο πολύ, με το Χριστιανισμό. Δεν είναι τυχαίο που η Ελλάδα, είναι η μοναδική χώρα στο κόσμο, που δηλώνει μέσα από το Σύνταγμά της ότι είναι ένα Χριστιανικό Κράτος.

Ο Χριστιανισμός, μπορεί να γαλουχήθηκε σε Εβραίο-Παλαιστινιακά εδάφη, αλλά μεγάλωσε και ανδρώθηκε σε Ελληνικά χέρια. Ήταν ο «Άγνωστος Θεός» , που ανέμεναν οι σοφοί ημών πρόγονοι και που παρουσιάστηκε όταν έπρεπε!
Ο Ελληνισμός, είναι δεμένος με τις παραδόσεις και την Ιστορία του και ο Χριστιανισμός, έχει γίνει μέρος του.

Η όποια προσπάθεια, από διαφόρους, ΚΑΘΕ χρόνο, σε κάθε περίοδο του Πάσχα, να μειώσουν τη λαμπρότητα του, πέφτει στο κενό… χάνονται στη Λήθη του χρόνου και στο τέλος ουδείς τους θυμάται …
Ανθρωπάκια μίζερα που νομίζουν ότι κάνουν κάτι, διοργανώνοντας, «κρεατοφαγία» τη Μεγάλη Παρασκευή, ή καταφέρονται εναντίων του Αγίου Φωτός, είναι αυτό ακριβώς…  «ανθρωπάκια» ανάξια λόγου και άνευ αξίας…
Η Λάμψη της Πίστης και μάλιστα, σύσσωμου, ενός Έθνους , είναι τόσο δυνατή που όλες αυτές οι «κομπλεξικές» φωνές χάνονται…

Δεν έχει σημασία, αν ο Έλληνας, πιστεύει, λίγο ή πολύ… δεν υπάρχει «μετρητής» για κάτι τέτοιο, σημασία έχει ότι ο Χριστιανισμός είναι μέρος της ζωής μας! Είναι μέρος της κουλτούρας μας και αυτό ήταν ανέκαθεν το ίδιο, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα, δεν έχει σημασία αν στην αρχαιότητα υπήρχαν οι 12 Θεοί και σήμερα είναι ο Χριστιανισμός, σημασία έχει ότι οι Έλληνες ΠΑΝΤΑ, πίστευαν σε κάτι ανώτερο, πίστευαν στη Δικαιοσύνη, πίστευαν στις «τύψεις» και τις «ερινύες»… πίστευαν στη  μεταθανάτια ζωή, πίστευαν στη Θεία Τιμωρία και στη ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ !
Και ιδού το νόημα του Πάσχα… η ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ μέσο της Μετάνοιας!

Αυτό είναι το «Πάσχα» για το κάθε Έλληνα, είναι η στιγμή που ξεπερνάει τα πάντα, ζητάει και δέχεται συγνώμη, αγκαλιάζει την οικογένεια, τους φίλους και όλη την Ελλάδα, αν μπορούσε και αναφωνεί με χαμόγελο και Ελπίδα «ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ»!
Και κάπου μέσα του, η Ελπίδα του Χριστού μας, του δίνει δύναμη να προχωρήσει!
Σε κάθε δύσκολη στιγμή τα χείλη του Έλληνα θα ψιθυρίσουν… «Χριστέ μου», γιατί ξέρει ότι ο Χριστός μας είναι εκεί, εδώ, είναι παντού, αλλά κυρίως στη καρδιά του κάθε Έλληνα!

Αυτό το Πάσχα, ας δώσουμε μια ευκαιρία στον εαυτό μας, ας συγχωρήσουμε αλλήλους , ας ζητήσουμε Συγχώρεση και ας προχωρήσουμε με το κεφάλι ψηλά, με τη Βοήθεια του Χριστού και στο τέλος Ενωμένοι, σαν Αδέρφια, θα τα καταφέρουμε να Αναστηθούμε!

Καλή Ανάσταση σε όλους!