Πως έφτασε η Ελλάδα εδω…

Είναι, εδώ και κάμποσο καιρό που λαμβάνω κάποια e-mails,  δήθεν ειδήμονες των Ελληνικών πραγμάτων  οι οποίοι για να εξηγήσουν το πώς φτάσαμε εδώ, σε αυτή την οικονομική δυστοκία και γενικότερα σε αυτή την κατάσταση,  περιπλέκουν μια ιστορία γεμάτη προδοσίες και ίντριγκες, με πρωθυπουργούς που ετοιμαζόντουσαν από τα γεννοφάσκια τους  για να καταστρέψουν την Ελλάδα, με πολιτικούς εκπαιδευμένους από την CIA, για να μας καταστρέψουν και όλα αυτά τα ετοίμαζαν δεκαετίες, πριν, για να μας καταστρέψουν τώρα… δηλαδή… άρες μάρες κουκουνάρες…   όπως λέει και ο σοφή λαϊκή ρήση.
Είναι , ειλικρινά  λυπηρό να προσπαθούμε να βρούμε δικαιολογίες για την καταστροφή μας, μια καταστροφή που εμείς οι ίδιοι την προκαλέσαμε με τις δικές μας επιλογές.
Ο Παγκαλός σε κάποιο ανύποπτο χρόνο, δήλωσε, «μαζί τα φάγαμε», εγώ όμως θα πω το άλλο, «σας επιτρέψαμε να τα φάτε και εμείς να σας βλέπουμε»…

Γιατί το λέω αυτό?

Γιατί, όλοι, εμείς οι Έλληνες, οι Προδομένοι, εμείς οι Έλληνες που μας βασανίζουν οι ξένοι, που δολοπλοκούν εναντίων μας και θέλουν το κακό μας, δεν κάνουμε τίποτε άλλο από το αναζητούμε τη βόλεψή μας και για να μην παρεξηγηθώ, μιλάω για όλους, μηδενός εξαιρουμένου, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου.

Υπάρχουν μερικά γεγονότα που είναι αναμφισβήτητα και ομολογώ ότι είναι δύσκολο και πονάει αρκετά να τα βλέπεις κατάματα, αλλά είναι οι αλήθειες  που πονάνε και αν δεν τις αντιμετωπίσουμε δεν πρόκειται να πάμε ποτέ μπροστά.

Αυτά τα  γεγονότα ή οι αλήθειες, αν προτιμάτε, που έχουν μετατραπεί σε κουλτούρα βρίσκονται μέσα στην ίδια μας την καθημερινή ζωή και ζούμε σφιχταγκαλιασμένοι μαζί τους και αρνούμεθα να ζήσουμε χωρίς αυτές…

Φτάσαμε όμως να καταστρεφόμαστε και αντί να τα δούμε όλα αυτά κατάματα και να τα αλλάξουμε, ψάχνουμε να βρούμε προδότες.

Είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας και νιώθω ατιμωμένος και πικραμένος να μου φέρονται έτσι κάποια τσογλάνια που πριν κάποιες δεκαετίες πνίξανε τον κόσμο στο αίμα και νιώθω ποιο πολύ εκνευρισμένος που εγώ και οι συμπολίτες μου τους επιτρέψαμε να μας φέρονται έτσι.

Σκέφτομαι ότι αν δεν είχα μάθει στο ρουσφέτι για να κάνω τη δουλειά μου, για να διορίσω τη κόρη μου, το γιό μου στο Δημόσιο, αν δεν είχα μάθει, στις πολιτικές χάρες στο βόλεμα του Δημοσίου, αν δεν είχα δώσει το φακελάκι στον επίορκο γιατρό για να κάνει την αυτονόητη υποχρέωσή του, αν δεν νοιαζόμουν μόνο να είμαι εγώ καλά χωρίς να ενδιαφέρομαι για τους υπόλοιπους, τότε θα ήμουν, σίγουρα,  σε καλύτερη μοίρα.

Επίσης σκέφτομαι πως θα ήταν η Ελλάδα που αγαπώ, αν απαιτούσα με αγώνες και απεργίες να μπουν στη φυλακή όλοι οι επίορκοι, πολιτικοί, υπουργοί, πρωθυπουργοί… αν είχα καταγγείλει όλους τους επίορκους, γιατρούς, δικηγόρους, δικαστές, που τα παίρνουν, και κλείνουν τα μάτια στην αδικία.
Σκέφτομαι ότι μέχρι και σήμερα  οι αγώνες μου εξαντλούνται στην απεργία ΜΟΝΟ για την προστασία του μισθού μου… όλα τα άλλα, απλός, δεν με ενδιαφέρουν…

Ένα άλλο γεγονός είναι ότι έχω βάλει, ρεμάλια, μπροστά μου, τους λεγόμενους συνδικαλιστές, να με εκπροσωπούν, να τα κάνουν πλακάκια με τους πολιτικούς, να γεμίζουν τις τσέπες τους και να με δουλεύουν ασύστολα, ότι δήθεν παλεύουν για τα δικαιώματα μου… δικαιώματα που γυρίζουν μπούμερανγκ, επάνω μου, γιατί δεν μου δίνουν τίποτα άλλο από φούμαρα…
Παλεύουν, και καλά,  για να παίρνω 50 ευρώ, παραπάνω, ενώ δεν έχω νοσοκομείο για να νοσηλευτώ, δεν υπάρχει σχολείο για τα παιδιά μου, δεν υπάρχουν δρόμοι για να πάω στη δουλειά μου…

Σκέφτομαι ότι αν είχα κάνει όσα έπρεπε να κάνω και γεγονός είναι δεν τα έκανα, θα είχα ένα κοινωνικό κράτος που δεν θα χρειαζόταν να το λαδώνω για να προχωράει, ότι θα είχα αυτά που θα έπρεπε να έχω για να ζω χωρίς να παρακαλάω το κάθε ρεμάλι για τα αυτονόητα δικαιώματα μου, θα είχα αυτά που στερούμε σήμερα, γιατί ΕΓΩ το επέτρεψα, καθώς και ο πατέρας μου πριν από εμένα και ο παππούς μου και ο προπάππους μου και όλοι πριν από εμένα…
Γιατί επέτρεψα την ανομία και την ατιμωρησία, γιατί έμαθα φράσεις, όπως το  «Δεν Βαριέσαι», και το υιοθέτησα ως κουλτούρα μου, γιατί, πύστευα και πυστεύω, ότι «όλοι οι άλλοι φταίνε εκτός από εμένα», ότι όλοι οι ξένοι συνωμοτούν εναντίον μου… ενώ στην ουσία απλά χρησιμοποιούν το Διαιρεί και Βασίλευε… δηλαδή τους μισούς Έλληνες, εναντίων των άλλων μισών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο «Εμφύλιος Πόλεμος» μετά το 2^ο παγκόσμιο πόλεμο…
Μετά το Αλβανικό ένδοξο έπος, μετά την επιτυχημένη αντίσταση, αντί να είμαστε στο τραπέζι των νικητών για να μοιράζουμε τον κόσμο, μας έβαλαν και φαγωνόμασταν και εμείς τους ακολουθούσαμε… οι μισοί ηλίθιοι πολεμούσαν τους άλλους μισούς πανηλίθιους…  προσπαθώντας να περάσουν επιρροές ξένων κρατών…στην Ελλάδα, ενώ  οι  «σύμμαχοι μας» γελάγανε μαζί μας…  Όλος ο κόσμος σήκωνε το κεφάλι του, μετά από το απέραντο αιματοκύλισμα, του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ η Ελλάδα, με ευθύνη των ίδιων των Ελλήνων, έσκυβε  το κεφάλι ποιο χαμηλά…
Κανένας από αυτούς τους ΓΕΛΙΟΥΣ που πολεμούσαν στον Εμφύλιο δεν σκέφτηκε τους Έλληνες..την Ελλάδα… σκεφτόντουσαν μόνο τη Ρωσία την Αγγλία και το Βασιλιά… Πατριωτισμός σε όλο του το μεγαλείο…

Θυμάμαι, ξαφνικά, όλα αυτά που μου μάθανε για τους αρχαίους προγόνους μας, για την ένδοξη ιστορία μας, και όμως, σε κάθε φάση της Ιστορίας μας, υπήρχε πάντα η προδοσία.
Καταλήγω στο  συμπέρασμα, ότι, όσους ήρωες γεννούσε  η Ελλάδα άλλους τόσους προδότες γεννούσε… Η Ελλάδα ήταν μάνα 2 παιδιών, τόσο διαφορετικών.. αλλά υπήρχε και ένα τρίτο, το οποίο παρακολουθούσε αμέριμνο, και έβλεπε πότε να το υπερασπίζονται και πότε να τον προδίδουν, χωρίς να κάνει τίποτα…
Γεγονός, όμως, είναι, ότι η  απραξία και η μη συμμετοχή, τελικά είναι λάθος και μάλιστα οδυνηρό…

Ο μόνος εχθρός μας είναι ο κακός εαυτός μας, είναι ο άλλος Έλληνας, που ζει, κάπου, μέσα μας και καταστρέφει τα πάντα.

Αν θέλουμε να σωθούμε πρέπει να διαγράψουμε και να εξαφανίσουμε, μια για πάντα, το κακό Έλληνα που εκτέλεσε το Σωκράτη, που πρόδωσε το Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, που ακολουθούσε τους προδότες και φυλάκισε  το Κολοκοτρώνη, που άφησε τις ξένες δυνάμεις να του επιβάλουν ξένους βασιλείς, που έπαιρνε δάνεια και τα χρησιμοποιούσε για ρουσφέτια, που δολοφονούσε τα αδέρφια του σε έναν ηλίθιο Εμφύλιο πόλεμο υπερασπίζοντας ξένα συμφέροντα, που δεν ζητάει αυτά που δικαιούται από τους Γερμανούς και αποποιείται τα πάντα φοβούμενος μην τους κακοκαρδίσει, που σκύβει το  κεφάλι και δεν λέει κουβέντα, που επιτρέπει τις ρεμούλες και τα πολιτικά ρουσφέτια, που επιτρέπει στον εαυτό του να δίνει «φακελάκια» και να «λαδώνει»…
Ο ίδιος, αυτός,  Έλληνας, Δεν τιμώρησε, ποτέ κανέναν πολιτικό, για όλες τις ρεμούλες που γίνανε, Δεν τιμώρησε τους δοσίλογους στη Γερμανική κατοχή, Δεν ζήτησε την τιμωρία των Γερμανών χασάπηδων που σκότωσαν ανελέητα, χιλιάδες αθώους Έλληνες, Δεν ζήτησε την Νόμιμη αποζημίωση και την επιστροφή του κατοχικού Δανείου που είχε δώσει η Ελλάδα στην Γερμανία, Επέτρεψε τη πτώχευση της χώρας 3 φορές, από την σύσταση της σύγχρονής Ελλάδας, Επέτρεψε να επιπλέουν οι «φελλοί» που του ρουφούσαν το αίμα βουλιάζοντας, ταυτόχρονα, κάθε είδους αξία που θα του έφτιαχναν τη πατρίδα και τη ζωή του…
Αυτός ο Έλληνας, δεν ενδιαφέρθηκε ΠΟΤΕ για την Ελλάδα,  ενδιαφέρεται μόνο για την πάρτι του, ενδιαφέρετε ΜΟΝΟ να κάνει τη δουλειά του, αδιαφορώντας για όλους τους υπόλοιπους, αδιαφορώντας για την πατρίδα… και αν αυτή τη στιγμή δεν λέει κουβέντα, είναι γιατί δεν έχει τι να πει, γιατί ξέρει ότι ήταν λάθος μέχρι τώρα…

Όσες φορές οι Έλληνες ήταν ενωμένοι και μονιασμένοι, κατόρθωναν το ακατόρθωτο…
Μπορώ να πω με βεβαιότητα, ότι, ότι χάσαμε και ότι πάθαμε είμαστε υπαίτιοι εμείς και μόνο εμείς.
Με το πρώτο ράγισμα, στο αρραγές μέτωπο δεχόμασταν ήττες… Οι Έλληνες πολεμούσαν τους Έλληνες…

Αν ψάχνουμε για αίτιους, αν ψάχνουμε για προδότες, αρκεί να κοιταχτούμε στο καθρέφτη.
Όταν σκοτώσουμε αυτό το κακό εαυτό, τότε και μόνο τότε θα φτάσουμε στη χαρά της δημιουργίας και της απόλυτης κυριαρχίας μας, γιατί ο Έλληνας μπορεί, μπορεί να πολεμήσει και να κατακτήσει τα πάντα, το έχει αποδείξει στο παρελθόν, μπορεί να το αποδείξει και στο μέλλον, πρώτα όμως πρέπει να αποβάλουμε το κακό εαυτό μας λέγοντας τη φράση «πρώτα η Ελλάδα μας», «πρώτα ο τόπος μας» και ύστερα εμείς.

Πρέπει να αγαπήσουμε και να προστατέψουμε την Ελλάδα μας, για να μας αγαπήσει και να μας προστατέψει και αυτή, και αυτό θα γίνει ΜΟΝΟ αν την βοηθήσουμε να απαλλαχτεί από όλα αυτά τα τρωκτικά που μας κατακλύζουν… και πρώτα από όλα τον εαυτό μας.
Τιμωρήστε, την κάθε ανομία, κατήγγειλε την και αν δεν πιάσει αυτό, δημοσιεύσετο στο Internet, τώρα μπορούμε να  δημοσιοποιήσουμε τα πάντα.
Εκμηδενίστε την ανοχή διεκδικώντας τα πάντα, όλα αυτά που μας ανήκουν, ζητήστε τα τώρα, γιατί είναι ΔΙΚΑ ΜΑΣ.

Τώρα, να δημιουργηθεί το Κοινωνικό κράτος που μας αξίζει
Τώρα, να τιμωρηθούν ΟΛΟΙ οι επίορκοι, πολιτικοί, δικαστές, γιατροί…
Τώρα, να διεκδικηθούν όλες οι αποζημιώσεις από την Γερμανία.
Τώρα, να λογοδοτήσουν όλα τα Ρεμάλια που ονομάζονται Συνδικαλιστές και τραβάνε κουπί για το κόμμα τους
Τώρα, να ξεκινήσουμε την αλλαγή, τώρα που έφτασε ο κόμπος στο χτένι.

Ας λογικευθούμε λοιπόν και ας πάψουμε να πιστεύουμε σε ανοησίες, που ανήκουν στη σφαίρα τις φαντασίας, αυτών που τις γράφουν.

Πρέπει να αλλάξουμε δραστικά και αυτό πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ!