Το άρθρο του γερμανού οικονομολόγου Γκούσταβ Χορν στη γερμανική Die Zeit, ο οποίος καυτηριάζει τις απόψεις των συναδέλφων του για τα θετικά αποτελέσματα μιας Germanexit από το ενιαίο νόμισμα, αναπαράγει πρόσφατο δημοσίευμα στο ανεξάρτητο ιταλικό δημοσιογραφικό μπλογκ Giornalettismo:
Κι αν η Γερμανία πει αντίο στο ευρώ;
Σύμφωνα με τον γερμανό οικονομολόγο Χανς-Βέρνερ Σιν (Hans-Werner Sinn), η έξοδος της Γερμανίας από το ευρώ θα γινόταν δεκτή με ενθουσιασμό από το κοινοβούλιο και μόνο οι Πράσινοι θα ψήφιζαν εναντίον της. Η απόσυρση των γερμανικών κεφαλαίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) θα ανέβαζε την ισοτιμία του γερμανικό μάρκου έναντι του ευρώ στο 1,50, ενώ τα γερμανικά δάνεια θα πολλαπλασίαζαν την αξία τους κάνοντας 200 γερμανούς οικονομολόγους, με επικεφαλής τον ίδιο το Σιν να γιορτάσουν με ενθουσιασμό την απελευθέρωση από το ενιαίο νόμισμα.
“Όμως, τι θα γινόταν στην Ευρώπη;”, αναρωτιέται ο Χορν: Το υπόλοιπο της νομισματικής ένωσης υφίσταται τις περιδινήσεις των αγορών, οι οποίες ταράζονται από την αποχώρηση της πιο ισχυρής οικονομίας. Η ΕΚΤ, αμέσως μετά την έξοδο της Γερμανίας, μεταφέρει την έδρα της από τη Φρανκφούρτη στο Παρίσι και ανακοινώνει την άνευ όρων αγορά των ομολόγων όλων των κρατών-μελών. Χάρη σ’ αυτό οι αγορές ηρεμούν. Τα δάνεια της Γερμανίας συσχετίζονται άμεσα με τα φρεσκοτυπωμένα ευρώ. Εξ αιτίας της αποτίμησης των μάρκων η γερμανική κυβέρνηση χάνει το ένα τρίτο της αξίας τους. Το ίδιο ισχύει και για τα κεφάλαια που έχουν τοποθετηθεί στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ). Το γερμανικό δημόσιο χρέος αυξάνεται αναλόγως. Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό φτάνουν στη Γερμανία τα κακά νέα. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες κοινοποιούν την πτώση του τζίρου τους στην ευρωζώνη. Τα γερμανικά αυτοκίνητα έχουν γίνει πολύ ακριβά, και κατά συνέπεια οι εργάτες πρέπει να τεθούν σε καθεστώς υποαπασχόλησης και να υποστούν μειώσεις μισθών, σύμφωνα με την κατεστημένη πρακτική.
Οι δυσκολίες αυξάνονται: Ακόμη και η Ένωση Γερμανών Κατασκευαστών κοινοποιεί ότι οι επιχειρήσεις τους έχουν χάσει σε ανταγωνιστικότητα λόγω της αποτίμησης του μάρκου και ζητάει από τα συνδικάτα να ξεχάσουν τις αυξήσεις μισθών. Τρεις μήνες αργότερα, η στατιστική υπηρεσία της γερμανικής κυβέρνησης διαπιστώνει ότι το πλεόνασμα του ισοζυγίου έχει πέσει στο μισό, εξ αιτίας της πτώσης των εξαγωγών στις χώρες του ευρώ. Το υπόλοιπο της νομισματικής ένωσης έχει κερδίσει περισσότερο χρόνο για να ανακάμψει, και χάρη σ’ αυτό ενισχύεται το ταμείο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, αντισταθμίζοντας τις γερμανικές απώλειες. Ο ΕΜΣ παίρνει τη μορφή ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, που ελέγχει τις απώλειες στο εμπορικό ισοζύγιο του εσωτερικού της ευρωζώνης, λαμβάνοντας οικονομικά μέτρα. Η ΕΚΤ στοχεύει σε έναν πληθωρισμό 2%, πράγμα που αναγκάζει την γερμανική βουλή να θέσει στόχο το 1%. Αυτό προκαλεί μια εσωτερική υποτίμηση του μάρκου. Τώρα η δύναμη του νομίσματος έχει διαγράψει το πλεόνασμα του εμπορικού ισοζυγίου.
Εμφανίζεται ύφεση: Η οικονομία της Γερμανίας αδυνατίζει ολοένα. Η βιομηχανία που ζει από τις εξαγωγές βρίσκεται σε βαθιά ύφεση και κάνει μαζικές μειώσεις προσωπικού. Εξίσου αποδυναμώνεται και η εσωτερική αγορά εξαιτίας των υψηλών επιτοκίων. Ωστόσο, στο υπόλοιπο της νομισματικής ένωσης η κατάσταση σταθεροποιείται. Ο επικεφαλής της Volkswagen σπάει το ταμού και ανακοινώνει ότι η αυτοκινητοβιομηχανία του πρέπει να στοχεύσει σε μια αγορά πολύ μεγαλύτερη από τη γερμανική. Ένα μέρος της παραγωγής μεταφέρεται στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Τα χρηματιστήρια επιβραβεύουν την έξοδο της VW, ενώ η BMW και η Daimler ακολουθούν τον ίδιο δρόμο. Οι αυξήσεις στον ιδιωτικό τομέα περιορίζονται σημαντικά, ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι λιγότερο τυχεροί. Οι αυξήσεις των μισθών τους δεν φτάνουν ούτε στο μισό, ενώ οι απολύσεις πληθαίνουν εξαιτίας της στενότητας στου γερμανικού προϋπολογισμού.
Στο ελληνικό πρότυπο: Ένα χρόνο μετά το αντίο στο ενιαίο νόμισμα, η Γερμανία βρίσκεται σε βαθιά ύφεση, με την ανεργία σε σταθερή άνοδο. Η εσωτερική κατανάλωση έχει καταρρεύσει, εξ αιτίας των μειωμένων μισθοδοτικών αυξήσεων και των πολυάριθμων απολύσεων που επηρεάζουν την κατανάλωση. Οι γερμανικές επιχειρήσεις συνεχίζουν να μεταφέρονται σε άλλες χώρες της ευρωζώνης. Η εισροή κεφαλαίων στη Γερμανία περιορίζεται, αλλά το μάρκο παραμένει πολύ ακριβό, παρότι έχει σταθεροποιηθεί. Αντίθετα, η ευρωζώνη έχει σταθεροποιηθεί και εμφανίζει μια δειλή ανάπτυξη, που οφείλεται κυρίως στις εξαγωγές προς τη Γερμανία. Μετά από δύο χρόνια η νομισματική ένωση εμφανίζει αύξηση του ΑΕΠ κατά δύο εκατοστιαίες μονάδες , ενώ η κατάσταση στη Γερμανία παραμένει στάσιμη, με υψηλή ανεργία και χαμηλή ανάπτυξη. 200 γερμανοί οικονομολόγοι, με επικεφαλής πάντα τον Σιν ζητούν περικοπές στο κοστοβόρο γερμανικό μοντέλο κοινωνικής πρόνοιας. Η αγορά εργασίας είναι πολύ άκαμπτη, οι κοινωνικές παροχές πολύ γενναιόδωρες. Το σωστό μοντέλο είναι αυτό της Ελλάδας και της Ισπανίας που τώρα αναπτύσσονται με σταθερούς ρυθμούς, ενώ η γερμανική οικονομία έχει παραλύσει.
Be First to Comment