Η συμπόνια του ΔΝΤ στο ΝΙΓΗΡΑ

Όταν η «μέγαιρα», εκπρόσωπος των Διεθνών τοκογλύφων, μίλαγε για συμπάθεια και συμπόνια για τα παιδιά του Νίγηρα, προφανώς, έκανε πλάκα…

Ο Νίγηρας μέσα στα πλαίσια προγράμματος διαρθρωτικής προσαρμογής του ΔΝΤ από το 1982 και παραμένει στο πλαίσιο ενός προγράμματος του ΔΝΤ, έως και σήμερα.

Όπως και στην Ελλάδα, το ΔΝΤ δάνεισε χρήματα στη χώρα για να διασώσει τους πιστωτές του Νίγηρα.
Βέβαια η ποιο σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι τα χρέη αυτής της χώρας προέκηψαν από παράνομες στρατιωτικές κυβερνήσεις από το 1974. Με λίγα λόγια όποιος δάνειζε τη χώρα μέσο χουντικής κυβέρνησης, ήταν παράνομος.
Παρόλα αυτά κανείς δεν νοιάστηκε για αυτό, οι ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ πιστωτές, έστειλαν το ΔΝΤ να καθαρίσει… να βάλει τα παιδιά να πεινάνε, για να αποπληρωθούν οι αλητήριοι…

Τα δάνεια του ΔΝΤ αποπλήρωναν το χρέος και, όπως στην Ευρώπη σήμερα και οι απλοί άνθρωποι του Νίγηρα καλούνταν να πληρώσουν το τίμημα , μέσω της λιτότητας και μιας σειράς οικονομικών μεταρρυθμίσεων, που τους οδήγησε, μετά από τόσα χρόνια στην εξαθλίωση… βέβαια, πάντα με την άπλετη συμπόνια… του ΔΝΤ και της μέγαιρας Λαγκάρντ…

Μαζί βέβαια με τα δάνεια, έφεραν και βαθιές μεταρρυθμίσεις στο κράτος… για να το κάνει ποιο σύγχρονο και ανταγωνιστικό… και το αποτελείωσαν….
Εν παραδείγματι

1. Επιδοτούμενα εισαγόμενα τρόφιμα πλημμύρισαν την εσωτερική αγορά, καταστρέφοντας ξαφνικά τον απροστάτευτο γεωργικό τομέα.
2. Απελευθέρωση του εμπορίου και καταστροφή των ντόπιων προϊόντων.
3. Παραγραφή του χρέους του Νίγηρα αφού τους είχαν ρουφήξει το αίμα .
   Η ελάφρυνση του χρέους επέτρεψε στο Νίγηρα να βελτιώσει την εκπαίδευση και να αυξήσει την πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό. Αλλά με τη προυπόθεση ενός φόρου 19% φόρο επί των πωλήσεων σε βασικά τρόφιμα και ταχεία αύξηση των τιμών των τροφίμων.
4.  Η πώληση των αποθεμάτων σίτου έκτακτης ανάγκης, μια πολιτική που είχε ήδη προκαλέσει λιμό στο Μαλάουι το 2002, έκανε περαιτέρω ζημιά.

Οι πολιτικές αυτές έφεραν το  λιμό του 2005. Έναν λιμό που  δεν προκλήθηκε από φυσικές καταστροφές – τρόφιμα ήταν διαθέσιμα, αλλά πανάκριβα – αλλά από τη πολιτική λιτότητας και διαρθρώσεων – μεταρρυθμίσεων που επέβαλαν οι δράκουλες του ΔΝΤ.
Ακόμη και κατά τη διάρκεια της κρίσης και του λιμού, δεν υπήρξε αλλαγή στο οικονομικό δόγμα.
Το ΔΝΤ μάλιστα τότε μέσα στη δίνη του ΛΙΜΟΥ, διαμήνυσε τότε στην κυβέρνηση του Νίγηρα να μην τολμήσει να πραγματοποιήσει, πρόγραμμα δωρεάν διανομής τροφίμων σε όσους είχαν μεγαλύτερη ανάγκη.

Το απελπιστικό αντίκτυπο των πολιτικών του ΔΝΤ στον Νίγηρα δεν έχει αποδώσει ούτε στο ΕΛΑΧΙΣΤΟ.
Τόσα χρόνια και ο Νίγηρας βρίσκετε στο  ίδιο επίπεδο όπως και πριν από την αναδιάρθρωση του χρέους( hair cut).

Η μέγαιρα Λαγκάρντ λοιπόν να μας κάνει τι χάρη και να μην μας λυπάται, αλλά σίγουρα θα λυπάται τον εαυτό της αν τολμήσει να πατήσει το πόδι της στη πατρίδα μας…