Η Ισλανδία

Η Ισλανδία, μετά το ηχηρό όχι, που είχε δώσει προς τους δανειστές, μέσο δημοψηφίσματος, τώρα προχώρησε στη διαγραφή, μέρους των οικιακών δανείων προς τις τράπεζες…  και ταυτόχρονα αποσύνδεσε δάνεια που ήταν συνδεμένα με ξένα νομίσματα…
Μάλλον αυτοί οι άνθρωποι ( οι Ισλανδοί) δεν θέλουν να σωθούν…
Δεν ακολουθούν το δρόμο της λιτότητας και το κόψιμο των μισθών και των συντάξεων… δεν δίνουν βοήθεια στις τράπεζες αλλά τις κρατικοποιούν και μετά τις πουλάνε και πάλι…
δεν πουλάνε δημόσια περιουσία και τολμάνε και λένε ΟΧΙ στους πιστωτές…

Και όμως αυτή η χώρα, η πρώτη που μπήκε στη κρίση, με σωστές και μετρημένες ενέργειες και με τη σύμφωνη γνώμη του λαού, προχώρησε σε εξυγίανση παρακούοντας τους πιστωτές της…
Από την άλλη υπήρχαν και πολιτικοί με «τσίπα» πάνω τους, ένας δημόσιος τομέας που δεν της ήταν αβάσταχτό βάρος αλλά που παρήγαγε έργο και συνδικαλισμό που εξυπηρετούσε τα συμφέροντα των εργαζομένων…
Πάνω από όλα, όμως, είχε και έχει δημοκρατία, παρόλο που έχουν βασιλικό καθεστώς.
Ο λαός αποφάσισε, αν θα πλήρωνε και κανένας, πολιτικός ή πρόεδρος ή βασιλιάς…
Ο λαός έλαβε την απόφαση μέσο δημοκρατικών ενεργειών όπως το δημοψήφισμα.

Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να αποφασίζει για το Λαό παρά μόνο ο Λαός, σωστό ή λάθος…

Η Ελλάδα, έχασε, κάτι ποιο πολύτιμο από την δημόσια περιουσία που θα πρέπει να ξεπουλήσει για να σωθεί προσωρινά, έχασε την υπόληψή της και την υπερηφάνεια της και κάπου στο δρόμο, έχασε και  αυτό που ονόμαζε Δημοκρατία…

Όλα ξεπουλήθηκαν, για να μια θέση στη Βουλή που οδηγούσε μέσο διορισμών στο Δημόσιο και χάρες εις βάρος του Ελληνικού λαού…

Και τώρα τα μαθήματα μας έρχονται από αλλού, από κάποιο μέρος που ούτε που γνωρίζαμε ότι υπήρχε…
Κάποτε, στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, οι σύμμαχοι εκθείαζαν το θάρρος και το κουράγιο μας… σήμερα αυτό το θάρρος και το κουράγιο χάθηκαν μέσα στους παράνομους διορισμούς, τα φακελάκια, τις ρεμούλες, τις μίζες, την ασυδοσία και τη κατάντια μας…

Μακάρι η Ελλάδα κάποτε να γίνει Ισλανδία…